hug me - f r a n s j e s m i t . n l

mensje 20200408-113043

We tonen graag het mooiste van onszelf. Onze buitenkant moet ongeschonden, zuiver en gelukkig. Volmaakt van vorm met een zacht en roze velletje. Binnenin zitten onze gedachten, emoties en herinneringen. Verstrijkende tijd tekent de buitenkant in littekens, rimpels en geven een nieuwe vorm aan ons lijf.

Het kost moeite dit proces te waarderen, het gaat genadeloos steeds sneller voort. We verliezen kracht en lichamelijke flexibiliteit, maar krijgen er ervaring en wijsheid bij. We begrijpen dat ieder uniek is en van waarde in de grote kringloop. Dat we mooier worden aan de binnenkant en dat dat naar buiten schijnt. Dat alle vallen en opstaan ons wijsheid brengt om te delen met de ander en dat we ons niet hoeven te verstoppen achter nep.

de kleerhanger, toeval?

als kostuumontwerper voor theater en kinderkleding is het een symbool voor mijn werk van vroeger, mijn tijd na de academie. Ik bekijk deze en zie een groen autootje. het doet me denken aan mijn speelgoed in de jaren 50- en 60, ik had zo 'n autootje in het rood. Kleerhangers dragen je tweede huid, je kleding in de kast. Deze mag met pensioen, hij heeft genoeg gedragen. Ik bekijk hem en neem afscheid, maar wil het symbool wel eren. Wil eigenlijk nog samen verder.

Hij is groot en lelijk, ik zaag hem door, haal de haak er uit, hij is nog te groot....Er komt een figuurtje als beeld van mij, ik maak een autootje van gevonden materiaal: een metalen dop, een houtje en een spanbandding. De kleerhanger past niet in het beeld, hij is te groot, te groen, te zwaar en oubollig. Ik verbrand hem in mijn vuuremmertje en vang de as op in een zakje en wikkel er wol omheen. Op een lapje borduur ik de tekst en bind het kussentje op het wagentje, zodat het eruitziet als een vrachtwagentje net als het groene. Het figuurtje zit voorop en voelt zich gesteund. Zo is het verleden bij mij en zijn we samen, in een nieuwe vorm.

f r a n s j e s m i t . n l

h u g m e, k n u f f e l m i j

mensje 20200408-113043